Η ανάγκη δημοσιονομικής ισορροπίας οδηγεί στη διατήρηση μνημονιακών μέτρων σε συντάξεις και μισθούς

Μπροστά στην ανάγκη διατήρησης της δημοσιονομικής σταθερότητας και υπό την πίεση των δημοσιονομικών περιορισμών, η κυβέρνηση επιλέγει να διατηρήσει, έστω και μερικώς, βασικές μνημονιακές παρεμβάσεις που εξακολουθούν να επηρεάζουν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες. Παρότι διακηρυγμένος στόχος είναι η σταδιακή αποκατάσταση αδικιών που επιβλήθηκαν κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, η πλήρης κατάργηση συγκεκριμένων μέτρων αποφεύγεται, καθώς θεωρούνται αναγκαία για τη διατήρηση των δημοσιονομικών ισορροπιών. Αυτό γίνεται φανερό τόσο στον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση χειρίζεται τη φορολογική επιβάρυνση των συνταξιούχων όσο και στη διατήρηση του συστήματος καθορισμού του κατώτατου μισθού. Και στις δύο περιπτώσεις, οι αρχικές δεσμεύσεις περί άρσης των περιοριστικών μέτρων και ενίσχυσης της κοινωνικής δικαιοσύνης υποχωρούν μπροστά στην ανάγκη ελέγχου των δημόσιων οικονομικών. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελεί η Εισφορά Αλληλεγγύης Συνταξιούχων (ΕΑΣ), η οποία επιβαρύνει από το 2010 πάνω από 500.000 συνταξιούχους με μηνιαία σύνταξη άνω των 1.400 ευρώ. Παρότι επρόκειτο για ένα προσωρινό μέτρο, το οποίο αρχικά δικαιολογήθηκε στο πλαίσιο της κρίσης, παραμένει σε […] Μπροστά στην ανάγκη διατήρησης της δημοσιονομικής σταθερότητας και υπό την πίεση των δημοσιονομικών περιορισμών, η κυβέρνηση επιλέγει να διατηρήσει, έστω και μερικώς, βασικές μνημονιακές παρεμβάσεις που εξακολουθούν να επηρεάζουν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες. Παρότι διακηρυγμένος στόχος είναι η σταδιακή αποκατάσταση αδικιών που επιβλήθηκαν κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, η πλήρης κατάργηση συγκεκριμένων μέτρων αποφεύγεται, καθώς θεωρούνται αναγκαία για τη διατήρηση των δημοσιονομικών ισορροπιών. Αυτό γίνεται φανερό τόσο στον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση χειρίζεται τη φορολογική επιβάρυνση των συνταξιούχων όσο και στη διατήρηση του συστήματος καθορισμού του κατώτατου μισθού. Και στις δύο περιπτώσεις, οι αρχικές δεσμεύσεις περί άρσης των περιοριστικών μέτρων και ενίσχυσης της κοινωνικής δικαιοσύνης υποχωρούν μπροστά στην ανάγκη ελέγχου των δημόσιων οικονομικών. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελεί η Εισφορά Αλληλεγγύης Συνταξιούχων (ΕΑΣ), η οποία επιβαρύνει από το 2010 πάνω από 500.000 συνταξιούχους με μηνιαία σύνταξη άνω των 1.400 ευρώ. Παρότι επρόκειτο για ένα προσωρινό μέτρο, το οποίο αρχικά δικαιολογήθηκε στο πλαίσιο της κρίσης, παραμένει σε Ελληνική οικονομία, ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, μισθοί, μνημόνια, συντάξεις